Ontdek het verhaal achter mijn klokbekers

de perfecte mix van mijn liefde voor erfgoed en keramiek

De inspiratie voor nieuw werk komt altijd op een onverwacht moment uit een onverwachte hoek...

Tijdens de komkommerperiode vorig jaar augustus tref ik in De Standaard Magazine een artikel aan met de titel 'we zijn allemaal kinderen van de steppe', over de klokbekercultuur in onze Kempen. Het artikel kan je nalezen op de website van De Standaard krant.

De subtitel verklapt het belangrijkste element uit het artikel: 'dat we diep in onze genen oosterlingen zijn'. Oef, eindelijk bevestigd dat ik niet enkel 'Vlaamse' klei in mijn genen heb ;-)

Nog interessanter – blijkt uit het artikel dat genetici in de klokbekermens geïnteresseerd zijn en dat die de archeologische datering helemaal onderuit halen op basis van het oud-DNA-ondezoek– love it!

Wij stammen dus af van de 'nomadische herders uit het oosten, de Yamnaya'.

Mijn inspiratie was getriggerd!

Wat volgt is opzoekwerk via google, de bib,...

Voldoende fotomateriaal bij elkaar verzameld, begint het schetsen – verhoudingen zoeken – uittekenen van de vorm – kleisoort kiezen.

Dilemma: de kleisoort – maasklei – laat niet toe om te de vorm te draaien.

Dus bouwde ik de vorm op met kleirolletjes – dat voelde als een herontdekking! Jaren geleden dat ik deze techniek gebruikt had.

Een paar weken later was een eerste klokbeker in uitvergrote vorm klaar voor de ruwbak. Dat smaakte naar meer en er volgde een tweede andere grotere vorm.

De klokbekers kregen beiden mijn persoonlijke stijl toets met de 'icing' van de rand met recup porselein en met het azuurblauwe glas element.

Ondertussen drong de tijd want onze jaarlijkse DJAZART werd vervroegd naar eind oktober. De vrijdagochtend van het art & jazz weekend kwam de grootste klokbeker uit de oven voor de glazuurbak.

Nog warm gewikkeld in een deken in de auto naar Mechelen om mijn klokbekers 's avonds al te tonen op de vernissage van DJAZART bij Artmut.